Het project
Het aantal mensen in Europa dat lijdt aan posttraumatische stresssymptomen (PTSS) zal de komende jaren toenemen. Migratie uit door oorlog verscheurde landen zal doorgaan en de huidige Covid-19 pandemie heeft niet alleen negatieve fysieke gevolgen, maar ook negatieve gevolgen voor de geestelijke gezondheid vanwege psychotraumatisering. Mensen die geleden hebben onder een ernstige COVID-19 ziekte en mogelijk overlijden; familieleden en gezondheidswerkers die getuige zijn geweest van het lijden en de dood van anderen; mensen die te horen hebben gekregen dat een familielid of vriend is overleden of dreigt te overlijden als gevolg van het virus of mensen die extreme blootstelling hebben ervaren aan aversieve details (vrijwilligers, maatschappelijk werkers, journalisten etc.). Met andere woorden, steeds meer mensen zijn blootgesteld aan COVID-19 gerelateerde traumatische gebeurtenissen en vormen een groep die is blootgesteld aan de specifieke traumatische ervaring en die behoefte heeft aan adequate erkenning en reactie op hun COVID-gerelateerd trauma op alle niveaus.
Op basis van een grondige behoefteanalyse ontdekten we dat vooral in de publieke sector veel beroepen geconfronteerd worden in hun werk met cliënten met PTSS.
Deze beroepen zijn onder andere adviseurs van het arbeidsbureau, uitkeringswerkers, ambtenaren van de woningbouw, advocaten, schuldhulpverleners, enz. Al deze professionals hebben hun specifieke beroepskwalificaties en ervaring, maar geen medische of psychiatrische training over hoe om te gaan met iemand die lijdt aan PTSS. Bijgevolg beoordelen ze hun cliënten vaak verkeerd omdat ze hun gedrag waarschijnlijk zullen interpreteren als egoïstisch, ongepast of arrogant. Trauma-geïnformeerde benadering erkent de aanwezigheid van traumasymptomen en erkent de rol die trauma heeft gespeeld in iemands leven. Het vereist een verandering in paradigma van een paradigma dat vraagt: ‘Wat is er mis met jou?’ naar een paradigma dat vraagt: ‘Wat is er met jou gebeurd?'”. Het implementeren van een traumagerichte praktijk in openbare instellingen zou werknemers in de openbare sector, die geen medische of psychiatrische professionals zijn, helpen om de gevolgen van trauma’s te herkennen, te begrijpen en er gepast op te reageren.
Het algemene doel van dit project is om mensen bewuster te maken van het voorkomen van PTSS en om professionals die werkzaam zijn in de publieke sector uit te rusten met vaardigheden die hen helpen om PTSS te herkennen bij hun cliënten, om hun inclusie te bevorderen, om drempels die verband houden met discriminatie te verminderen en, als gevolg daarvan, om hun respectievelijke dienstverlening of hulpverlening te verbeteren.
Om deze doelstellingen te bereiken, zijn de specifieke doelstellingen:
- Gebruikersgerichte richtlijnen opstellen voor professionals die werkzaam zijn in de publieke sector om hen bewuster te maken van het voorkomen van PTSS onder hun cliënten, en
- Hen vaardigheden aanleren waarmee ze PTSS bij hun cliënten kunnen herkennen en hun inclusie kunnen bevorderen;
- Een catalogus met gevalstudies ontwikkelen die de meest voorkomende werksituaties illustreert en voorbeelden laat zien hoe te reageren op cliënten die lijden aan PTSS;
- Het ontwikkelen van vormingsmateriaal met betrekking tot de respectieve hoofdstukken van de richtlijnen en de specifieke casusverhalen;
- Netwerken en uitwisselen van ervaringen mogelijk maken door de implementatie van een e-platform voor toegang tot alle inhoud en vormingsmaterialen;
- Onmiddellijke toegang tot de producten via de ontwikkeling van mobiele applicaties voor slimme telefoons;
- Duurzaamheid bereiken door toegang te bieden tot de resultaten van het project gedurende ten minste vijf jaar na afloop van het project, d.w.z. tot 2028.
Het thema van dit project vereist een holistische aanpak die expertise in psychiatrie en geneeskunde, maatschappelijk werk, wettelijk kader, volwassenenonderwijs, mediacompetentie en, ‘last but not least’, geavanceerde IT-kennis omvat, om de inhoud op een aantrekkelijke manier aan de doelgroep aan te bieden. Dit zal worden bereikt door de sectoroverschrijdende samenwerking en, om zoveel mogelijk Europese landen te bereiken, door het transnationale partnerschap. Dit wordt vooral vergemakkelijkt door de vele netwerken waarin de partners en het belangrijkste personeel van dit consortium betrokken zijn.
Het voorstel zal de projectpartners in staat stellen om zich in hun respectieve landen te vestigen als toonaangevende expertisecentra voor kennis en training met betrekking tot het omgaan met posttraumatische stressstoornis in de bevolking.
